چرا

آیت الله مطهری در کتاب حق و باطل جملاتی به این مضمون نوشته‌اند ؛
از کودکی همیشه این سؤال برایم مطرح بود که :
چرا قطار تا وقتی ایستاده است کسی به او سنگ نمی‌زند،
اما وقتی قطار به راه افتاد سنگ باران می‌شود؟!
این معما برایم بود تا وقتی که بزرگ شدم و وارد اجتماع شدم،
دیدم این قانون کلی زندگی ما ایرانیان است که
هر کسی و هر چیزی تا وقتی که ساکن است مورد احترام است.
تا ساکت است مورد تعظیم و تمجید است
اما همین که به راه افتاد و یک قدم برداشت نه تنها کسی کمکش نمی‌کند،
بلکه سنگ است که به طرف او پرتاب می‌شود
و این نشانه‌ی یک جامعه مرده است!
ولی یک جامعه زنده فقط برای کسانی احترام قائل است که:
متکلم هستند نه ساکت ، متحرکند نه ساکن ، باخبرترند نه بی خبرتر ..