دل نوشت

امید است که کامیاب شویم

دل نوشت

امید است که کامیاب شویم

تجارت

در آمد:هیچگاه روی یک در امد تکیه نکنید،برای ایجاد منبع دوم در آمد سرمایه گذاری کنید.

خرج:اگر چیز هایی را بخرید که نیاز ندارید،به زودی مجبور خواهید شدچیزهایی را بفروشید که به آنها نیاز دارید.

پس انداز:آنچه که بعد از خرج کردن می ماند را پس انداز نکنید،آنچه را که بعد از پس انداز کردن باقی می ماند خرج کنید.

ریسک:هرگز عمق یک رودخانه را با در پا آزمایش نکنید.

سرمایه گذاری:همه تخم مرغ ها را در یک سبد قرار ندهید.

انتظارات:صداقت هدیه بسیار ارزشمندی است آن را از انسان های کم ارزش انتظار نداشته باشید.

بنده

بنده که نباشی

متکبر می شوی ،

حتی در سجده های طولانی

پیری

زمانیکه خاطره هایت از امیدهایت قوی تر شدند

بدان که دوران پیریت اغاز شده است . . .

شکر و شکایت

اگر  بعد از هر لبخندی هیچ وقت خدا را شکر نمی کنیم؛

حقی نخواهیم داشت بعد از هر اشکی از او گله مند باشیم.

خدای مهربونی


گفتم: با این همه گناه... آخه چیکار می‌تونم بکنم؟

گفتی: الم یعلموا ان الله هو یقبل التوبة عن عباده 
.:: مگه نمی‌دونید خداست که توبه رو از بنده‌هاش قبول می‌کنه؟! (توبه/104) ::.



گفتم: با این همه گناه، برای کدوم گناهم توبه کنم؟

گفتی: ان الله یغفر الذنوب جمیعا
.:: خدا همه‌ی گناه‌ها رو می‌بخشه (زمر/53) ::.



گفتم: در برابر این همه مهربونیت چیکار می‌تونم بکنم؟ 

گفتی: یا ایها الذین آمنوا اذکروا الله ذکرا کثیرا و سبحوه بکرة و اصیلا هو الذی یصلی علیکم و ملائکته لیخرجکم من الظلمت الی النور و کان بالمؤمنین رحیما
.:: ای مؤمنین! خدا رو زیاد یاد کنید و صبح و شب تسبیحش کنید. او کسی هست که خودش و فرشته‌هاش بر شما درود و رحمت می‌فرستن تا شما رو از تاریکی‌ها به سوی روشنایی بیرون بیارن. خدا نسبت به مؤمنین مهربونه (احزاب/42-43) ::.


اندیشه های کال

تنها راهزَنی که دار و ندار آدمی را به تاراج می برد،

اندیشه های منفی خود او است...

دل به دریا زده ام

یاران ؛پای در راه نهیم که این راه رفتنی است ونه گفتنی...

افق

بعضی ها ما را سرزنش می کنند که چرا دم از کربلا می زنید و از عاشورا ؛ آنها نمیدانند که برای ما کربلا بیش از آنکه یک شهر باشد یک افق است که آن را به تعداد شهدایمان فتح کرده ایم ، نه یک بار نه دو بار ... به تعداد شهدایمان

قفس خاکی

هیچ شنیده­ای که مرغی اسیر،قفس را هم بر دارد وباخود ببرد؟


شهید آوینی

کودکی

دلتنگ کودکی ام یادش بخیر...قهر می کردیم تا قیامتو لحظه ای بعد قیامت می شد!

آزادی

بشر امروز از آزادی می گریزد و این گریز از آزادی را آزادی می نامند.


شهید آوینی

الان که زنده ای...

حالا جواب یکی از سؤال های شب اول قبرت را بلدی:

جوانی خود را چگونه گذراندی؟...


منبع:ناشناس

شهید

روی سنگ سیاه قبرشون نوشته:
 – ثابت شهابی نشاط
شهادت: بعد از جنگ، بر اثر گازهای شیمیایی

فرمانده

گفت بچه ها مثل این حبه قند نباشید که با همه شیرینیش وقتی میفته تو آب حل میشه. مثل اون یه لیوان آب باشید که وقتی برگشتید شهر حل نشید بلکه بقیه رو تو خودتون حل کنید.

زنده باش


به سان رود که در نشیب دره به سنگ می زند رونده باش

امید هیچ معجزی ز مرده نیست

زنده باش !


نخند

به خاطر سه چیز هیچ گاه کسی را مسخره نکنید...


پدر و مادر

چهره

زادگاه 


چون انسان هیچ حق انتخابی در مورد آن ها نداشته !

هر نفس با عشق

نفس هایش بریده و بریده تر می شد،ذره ذره هوا را پایین می داد و تکه تکه بر می گرداند بالا 
.وقتی فهمیدم از سال 65 تا امروز همین طور سخت و سوزنده نفس می کشد رنگم پرید
پرسیدم چطور این همه سختی را تحمل می کند ؟
خندید و با صدای گرفته اش گفت:
اون دیگه مال عشقه...

جشنواره بزرگ وبلاگ نویسی

" أعوذ بالله من الشیطان الرجیم- " 

یا أیهاالذین آمنوا إصبروا و صابروا و رابطوا و إتقوا الله لعلکم تفلحون" ( آیه ی 200 آل عمران). "رابطوا"ی این آیه رمز موفقیت در عرصه ی رسانه است، زیرا ارتباطات، زمینه ساز تحولات بزرگ فرهنگی است. در همین راستا برگزاری جشنواره های فرهنگی نظیر نخستین جشنواره ی بزرگ وبلاگ نویسی "افق آینده" توسط کانون نوپا و تازه تأسیس فرهنگی هنری افق آینده،حرکت ارزشمندی است تا اصحاب فکر و فرهنگ، مرتبط و یاریگر یکدیگر شوند و با کار دقیق، همسو و متمرکز، موج های فرهنگی اثرگذار در سطح منطقه ای و جهانی پدید آورند.

شما نیز ما را در این حرکت یاری دهید باشد که رستگار شویم.......

www.ifblog.ir


جبهه

وقتی جنگ شروع شد من گریه می کردم که بگذارند برم جبهه. جالبه که وقتی جنگ تمام شد هم باز من داشتم گریه می کردم که بذارن برم جبهه!

خداوندا...

خداوندا تو را گرم دیدم و در سردترین لحظه ها به سراغت آمدم...
تو گفتی خودت را بشناس تا مرا بشناسی... شناختم!
تو را بخشنده دیدم و گناهکار شدم،

 تو ، مرا چگونه دیدى که ...

این همه وفادار ماندى...